Een goede vriend van me probeerde me te verleiden om mijn vorige bijdrage terug te trekken. Het ruikt zo naar 60 er jaren mottenballen schreef hij. Alle reden om dat oude Marcuse-kostuum in de kast te laten hangen of naar de kringloop te brengen.
Mijn antwoord is: Juist niet. Het is geen wonder dat er in de filosofie weer een trend is die filosoof opnieuw voor het voetlicht te plaatst. Zijn oude ideeën zijn momenteel veel relevanter dan we misschien zelfs in die tijd zagen. In zijn vooruitziende blik voorzag hij dat we de aarde zoals het rijke westen die exploiteert aan het uitputten zijn door steeds maar voorrang aan economie en winst te geven. Veel grondstoffen worden schaars. Er heeft een enorme toename van de uitstoot van CO2 na de val van de muur plaatsgevonden, gigantische overstromingen in Pakistan en op andere plaatsen. Droogte in Afrika, bosbranden, poolkappen smelten, rivieren ernstig vervuild en door klimaatveranderingen en oorlogen zijn er enorme migratiestromen op gang gekomen om die ellende te ontlopen en betere alternatieven te zoeken. Alles beter dan de dood!
De leefwijze van de rijke landen is een imperialistische die berust op systematische uitbuiting van sociale groeperingen in het mondiale zuiden. En de toegezegde herstelbetalingen komen maar moeilijk op gang ondanks alle beloften omdat rijke industrielanden die genoegdoening als een soort charitas zien en niet gewoon als een plicht om je schulden te voldoen. Deze vorm van externaliseren( om het maar eens sjiek te zeggen) verhult de ware offers die worden opgebracht en aan het oog van de consumerende westerling onttrokken. Arbeiders in Bangladesh die bij temperaturen van rond de 40 gr C overuren maken onder ellendige omstandigheden om aan de stijgende vraag naar mode van postorder bedrijven en commerciële platforms zoals Amazon te voldoen. Die laatste overigens die op zijn beurt hun personeel nauwelijks tijd gunt om te pissen tijdens hun werk. (Dat kon alleen ontdekt worden door infiltratie van een incognito journalist die ook met een natte broek zijn werk moest doen). Zelf vliegen de heren in privé jets die pp 5-7 keer meer co2 uitstoten dan commerciële vluchten, maar daar zullen de sanitaire voorzieningen zeker bijzonder goed in orde zijn met misschien wel voorverwarmde toiletbrillen.
Geen vorm van welzijnseconomie! Daar had je het geld ook aan kunnen besteden.
Marcuse had dit resultaat van zijn voorspelling zelf niet eens kunnen voorstellen.
Ik wil een voorbeeld van externalisering wat verder uitwerken tot slot. Ieder van ons heeft in een supermarkt wel eens met voldoening en kennis van zaken in een avocado zitten knijpen of die al heerlijk rijp was. Avocado, gekoesterd om zijn voedingswaarde, boter uit het bos: veel energie, de juiste vetten, eiwit, vezels.
Chili is een van de grootste exporteurs van Hass avocado’s die per stuk meestal meer dan een euro in de supermarkt kosten. Maar het land kampt met een enorme droogte, klimaatverandering maar ook omdat de avocadoboom enorme hoeveelheden water slobbert om dat groene botertje tot de boom te realiseren.( geschat wordt 1300 liter water voor een kilo avocado. 1 Kilo biefstuk trouwens 15000 liter. Daar moeten we het zeker ook een keer over hebben.)
Maar water is geen publiek voorziening in Chili maar onder de hyperkapitalist Pinochet in private handen gekomen en dus verhandelbaar. Dus het zijn de grootwaterbezitters die de boomgaarden nog kunnen houden en de kleine boer ziet zijn vruchten verschrompelen tot stenen in een maanlandschap sinds het klimaat veranderende en droogte zijn intrede deed ook door de veel illegale waterputten, geslagen door de locale bevolking om het hoofd boven water te houden.
Maar dat lukt zelfs niet meer.