Inderdaad, die kleuren, het lijkt wel of ik de nieuwste Oled tv in huis heb gehaald. Het resultaat als je een nieuwe lens in je oog laat plaatsen omdat in je eigen ooglens een groot cataract is ontstaan. De klassieke staar op latere leeftijd.
Maar voordat ik het kapje van mijn oog haalde, hebben de voorbereidingen voor die ingreep heel wat voeten in de aarde gehad.
In enkele van mijn vorige blogs beschreef ik mijn paniekaanvallen als ik in benauwde ruimtes kom. Ik heb er dus alles aan gedaan om niet tijdens die operatie, die ik perse wilde om auto te kunnen blijven rijden en goed te kunnen blijven lezen, in paniek te raken en me als een wild paard te gaan gedragen als ik onder dat blauwe laken moet gaan liggen. EMDR en braaf ademhalingstechnieken gedaan die me voor werden gedaan door Tjebbo die ook beroepsmatig soms zijn adem bij premières onder controle moest houden.
En ik moest er alles aan doen om in mijn geest het probleem van mijn paniekaanvallen niet te gaan catastrofen. Een term die ik overnam van Arthur Eaton uit de groene Amsterdammer. Je gaat dingen die klein moeten blijven in je gedachten-vooral ‘s nachts- opblazen tot monumentale problemen. Die innerlijke angst maakt dingen die eenvoudig en vanzelfsprekend moeten zijn tot iets dat zeer beladen is.
Maar dat deed ik dus wel dat catastroferen. Het resultaat is dat ik ‘s nachts geen oog meer dicht deed. Bovendien staan er ook nog door mijn aftakelende nieren (EGFR 7%) een paar onaangename zaken op de menukaart. De toegezegde sedatie werd niet verstrekt door de anesthesioloog vanwege de nauwelijks nog functionerende nieren. Bovendien zorgt de slechte nierfunctie ervoor dat je bij horizontaal liggen benauwdheidsverschijnselen krijgt waardoor je gaat hyperventileren en je het liefste opstaat om te gaan lopen, tenminste rechtop te gaan zitten. En niet op de laatste plaats de enorme jeukaanvallen, op je voeten, ellebogen, op je rug. Aan dat laatste kon ik gelukkig wat doen. Ik ben naar een ijzerwinkel gegaan om een bokkepoot te kopen en heb alle plaatsen waar maar mogelijk jeuk kon ontstaan volledig in de Vaseline paraffine zalf gezet. Vetter en hydraterende kun je het niet krijgen en met die bokkepoot op elk plekje op mijn rug uit te smeren
Dus bij volle bewustzijn moest ik dus met mijn EMDR oefeningen, mijn ademhalingsoefeningen( de 4-7-8 ademtechniek) de steun van Rogier die zich als een echte dokter moest verkleden om mijn handje vast te houden en me te bemoedigen, glibberig als een aal van al dat vet, gestrekt onder het laken en proberen een opgefokt lijf onder controle te houden.
Het is me gelukt. Stijf als een plank van de adrenaline ben ik onder dat laken vandaan gehaald na 15 minuten en met steun van Rogier en de anesthesioloog naar de koffie gestrompeld.
Een ding moet ik verklappen. De avond tevoren had ik de film Babylon gezien en was erg onder de indruk van de de dans van Robbie Margot op een bar. Dat terughalen van die mooie en sensuele dans deed het goed toen ik die weer voor de geest haalde onder die blauwe mist. Ondanks alle ellende toch nog een aangenaam sensueel tintje aan dat claustrofobische verblijf.(te zien op you tube; Margo Robbie in a western pub).