Door identiteitspolitiek en feministische bewegingen is er de laatste tijd veel veranderd in de klassieke man/vrouw verhouding. Andersoortige identiteiten hebben zich een plaats verworven tussen de klassieke man en vrouwenrol, aangeduid met LBGTQIA+, letters uit het alfabet die staan voor Lesbian, Gay, Bisexual, Trans,Queer, Intersex, Asex en + voor andere vormen van fysiek en geestelijk zijn.
Het zijn er veel en het is bijna niet voor te stellen hoe je je die verschillen precies moet interpreteren.
Maar ondanks deze erkenning is de klassieke man/ vrouw verhouding en bijbehorende rolverdeling is nog steeds het meest voorkomend; binaire mensen met klassieke rollopvattingen. Deze vormt het belangrijkste ordeningprincipe voor onze samenleving met de nadruk op gezin en vaak een speciale rol voor de vrouw.
De Afrikaanse sociologe Oyeronke Oyewumi, docerend aan Stony Brook New York University geeft echter een geheel andere kijk op deze westerse ideologie in haar boek “The invention of woman”. Zij schrijft dat voordat Nigeria -en haar stam de Yoruba’s- gekoloniseerd werd door de Engelsen het Westerse idee wat de vrouwenrol moet zijn helemaal niet in haar land bestond. Niet de biologische kenmerken speelden de belangrijkste rol bij de Yoruba’s maar senioriteit, ofwel de leeftijd van de persoon. Een simpel voorbeeld: het huis wordt schoongemaakt door de jongste ongeacht of die een jongen of een meisje is. (Denk hierbij ook aan de uitspraak van Simone de Beauvoir:’Men wordt niet als vrouw geboren maar als vrouw gemaakt.”)
Leeftijd en ervaring is de belangrijkste factor. Pas na de kolonisatie door de Engelsen is dat veranderd aangezien de Engelsen alles wat ze zelf beleefden en dachten als gouden standaard zagen voor verdere ontwikkeling, dus ook hun idee over de rolverdeling tussen man en vrouw in het gekoloniseerde land.
De Engelsen waren dan ook stomverbaasd dat er bij de Igbo’s—een andere ethische groep in Nigeria- een opstand uitbrak van vrouwen in het begin van de vorige eeuw omdat zij gewend waren zelf de dienst uit te maken en handlangers van de Engelsen van hun eigen stam een kopje kleiner maakten, bruggen en wegen en gebouwen vernielden omdat ze gewend waren voor zichzelf op te komen toen de kolonisator dat in de weg stond.
Een herinnering aan die zelfstandigheid ondervond ikzelf tijdens besprekingen over een nationaal programma voor leprabestrijding in dat land, voorgezeten voor een vrouwelijke directeur van het ministerie die niet schroomde om medisch specialisten hun mond te snoeren als ze te dominant werden. Ze moesten ook nog rechtop gaan staan om een uitbrander in ontvangst te nemen waarna ze weer plaats mochten nemen.
Deze Afrikaanse vrouwen gingen kennelijk niet gebukt onder het bevoogdende werk van de godsdienstige scheppingsverhalen en hun exegeten die de vrouw als horig aan de man willen blijven zien.
Ps. Uw blogger neemt ook een aantal weken vakantie.