Het zal wel een rare gedachtesprong zijn maar op de een of andere manier moet ik steeds denken aan den Vos Reynaerde , meesterlijk beschreven door Frits van Oostrom, toen ik ex minister Henk Kamp VVD voor de de enquetecommissie voor Fraude en Dienstverlening zag orakelen. Hij kan gewoon een personage zijn in dat middeleeuwse meesterwerk tijdens de beroemde Hofdag onder leiding van koning leeuw Nobel waar Reynaert ter verantwoording wordt geroepen voor zijn misdaden begaan tegen zijn mede diergenoten, de wolvin en de kip. Henk Kamp werd ingedaagd om zich te verantwoorden voor de inwerkingstelling van een onbarmhartige wet om fraude tegen te gaan en op een eerder moment voor het, tegen alle afspraken in, opendraaien van de gaskraan om de staatskas te spekken en die van grote fossiele brandstofondernemers. De Groningers zagen hun huizen verzakken en konden ongehinderd van binnenuit door de muren naar buiten kijken als gevolg van grote scheuren in de gevels. Bij de toeslagaffaire kwamen mensen in grote schulden en werden kinderen uit huis geplaatst.
Na de indaging begint al het verschil tussen beide aangeklaagden. De vos komt niet eens opdagen. De grote Raspoetin van de middeleeuwen, een doortrapte schurk maar niettemin een personage die dank zij zijn charme en welbespraaktheid de mensen op zijn hand krijgt, moet gehaald worden door Bruun de beer en Tybeert de kater. Beide pogingen lopen uit op een echec omdat Reynaert op slimme wijze gebruik maakt van hun zwakheden:honing en vette muizen. De vos prikt de stiekeme pretenties door als hij uiteindelijk wel opdaagt door iedereen, inclusief de koning, met zijn eigen hebzucht en ijdelheid te confronteren. Hij houdt daarmee de hofhouding een spiegel voor wat hem ondanks zijn slechte eigenschappen sympathiek maakt ondanks het feit dat hij een notoire boef is. Het is lachen geblazen met die Diabolical Vulpes.
De aanwezigheid van Henk Kamp doet elke grimas op het gezicht verdwijnen. Reken maar dat hij op tijd komt op de indaging, comfortabel gezeten in zijn BMW 530 met speciaal voor hem getunede vering die hem het genoegen verschafte of hij op gasgevulde kussens vervoerd werd.Daar zorgt Henk Kamp zelf wel voor.Hij kent elk detail van auto’s uit de betere klasse en heeft relaties in die wereld die zijn wensen kunnen inwilgen.
De verschillen tussen Reinaert en Kamp worden tijdens de hofdag steeds duidelijker. Weet onze Reynaert het hof en in het bijzonder de koningin in te palmen voor zijn doeleinden, ex minister Kamp blijft hangen in het grimmige oordeel van de commissieleden dat ze te maken hebben met een ambtenaar Dorknoper, de welbekende kommaneuker uit Tom Poes. De regels en voorschriften zouden gedeclameerd moeten worden in het concertgebouw als hogere Kunst. Kunst met een hoofdletter. En wie dat niet accepteert, krijgt de fiolen van de toorn van Kamp over zich uitgestort.
De commissieleden realiseren zich steeds meer met schrik dat ze niet met een goedmoedige ambtenaar Dorknoper te maken hebben die slechts regels kent en wil naleven, maar een soort Javert uit Victor Hugo’s Roman les Miserables die een gevangene blijft achtervolgen omdat hij de regels heeft overtreden en hem meedogenloos najaagt.
Regels overtreden? Dan is het motto een schrikbewind voeren.
Reynaert heeft meer op zijn kerfstok. Hij heeft de haas Cuwaert stevig tussen de lendenen geklemd. Daar is erg veel over gefantaseerd, maar het is onmiskenbaar een scabreuze houding waarbij de haas ergens toch het haasje is.En terwijl Reynaert de Vos ook al de wolvin sexueel te grazen had genomen op seksueel gebied. We zien dat Kamp de Groningers sans gene tussen de benen klemt en ook de mensen die een foutje hebben gemaakt bij het aanvragen van een toeslag. Zij kregen Henk Kamp over zich heen. Zijn lendenen als een wolfsklem.
In de huidige tijd mogen we schrijven: Kamp heeft deze mensen gewoon genaaid.
De vos vlucht uiteindelijk met zijn gezin naar een onbekende wildernis. Onbereikbaar voor wraakneming. Misschien heeft Kamp zijn wenk gezien. Kom maar achter me aan.Met struweel toegedekt zou hij een rustig perifeer bestaan kunnen leiden. Of zou de vos voor hem ook nog een val in petto hebben om zijn hoogmoed en ijdelheid af te straffen?
Dan zouden we misschien weer kunnen lachen om Henk Kamp die dan net als de pastoor in het middeleeuwse epos een teelbal ziet rollen waarbij de vos zou schamperen dat hij voortaan slechts met één klokske zijn lende-arbeid moet verrichten.