Categorie: Column

Met mijn zoon Rogier afgesproken op Rotterdam centraal waar hij me zou oppikken om naar zijn vakantieadres in Zeeland te gaan. Dé gelegenheid om het grote beeld op het stationsplein te bewonderen, genaamd “Moments contained. Een nog jonge donkere vrouw van brons, bijna vier meter hoog die zelfverzekerd met haar handen in haar zakken over het plein staart.  De kunstenaar is Thomas Price die zelf ook van Caraïbische afkomst is. Zijn beelden stellen niemand voor, geen bekenden of beroemdheden, het zijn tronies, fictieve figuren, die zijn samengesteld uit de talloze gekleurde figuren die je op straat, in de metro, tegenkomt.  

Twee oudere heren stonden reeds voor de bronzen vrouw die niet op een sokkel was gezet maar zo op de tegels met haar (bronzen)Nikes en waren heftig met elkaar aan het discussiëren. Het leken wel abdijmonniken aan hun grote ronde kale schedels met kransjes haar te oordelen die in de voorzichtig doorbrekende zon begonnen te glimmen. Ik kon niet nalaten mee te luisteren naar wat ze zoal aan het bespreken waren over die mooie bronzen meid met haar nonchalante houding. 

–  ‘Het beeld is een soort laudanum voor al die kleurlingen hier in de stad.’ 

–  ‘Hoezo laudanum?’ 

– Weet je dan niet wie dat beeld betaald heeft?’’ 

–  ‘Ik las in de krant dat de familie van de Vorm daarachter zit. Wat is daar dan mis mee?’’ 

–  ‘Ja’, die puissant rijke familie die belasting ontwijkt m.b.v. brievenbusfirma’s in belasting- paradijzen. En met dat geld nu de gulle gever uithangt. Dan komt er toch wel een geurtje rondom dat brons hangen, dunkt me.” 

–   ‘Dat kan wel zijn, maar het is wel een mooi beeld. Ik vind het zelfs indrukwekkend.’’ 

–  ‘Die Pijbes (oud-directeur Rijksmuseum) vind ik een mefisto. Dat hij zich leent om als kunstkenner en voorzitter van de stichting Droom en Daad voor die belastingontwijkende familie van de Vorm met de aanschaf van dit beeld droomzand in de ogen te strooien van al die gekleurde mensen hier in Rotterdam. Die vinden het prachtig.’’ 

–   ‘Overdrijf je nu niet een beetje. In Amsterdam geniet ik dagelijks van de mooie gevels die met slavengeld zijn gefinancierd. En belastingontwijking is gewoon legaal. Je moet er wel dure fiscalisten voor betalen. Wat is daar dan duivels aan?’ 

– ‘Dat geld had een betere bestemming kunnen krijgen, meer sociaal. Die stichting heeft zoveel macht dat een integriteitsonderzoek naar de financiering van hogerhand wordt tegengehouden. De bureaucratie zingt hier in Rotterdam dus een vals nootje mee.’ 

– ‘Toch overdrijf je. Hypotheekaftrek, tanken over de grens, allemaal vormen van belastingontwijking van de kleine man. Is het eerder niet zo dat juist filantropie van gefortuneerden zoals ook Bill Gates juist voor heel speciale toepassingen kunnen zorgen omdat discussie over de bestemming niet verzandt in eindeloos gepalaver.? Nu kan een echte kunstkenner gewoon eens zijn zin krijgen.’’ 

A. ‘’Ik vind dat je best wat principiëler naar dit soort gulheid mag kijken. Ergens deugt het niet.’ 

– ‘’Wat er allemaal niet deugt in ze wereld! Dan kunnen we wel aan de gang blijven! Gaan we een Onze vader bidden en eindigen met “Verlos ons van het kwade?”” 

– ‘’Was het maar zo simpel.’’ 

– ‘Of beter naar Nietzsche luisteren “. Die heeft helemaal niets met die christelijke verlossingsgedachte, die een betere wereld achter de wereld waarin we nu leven veronderstelt. In Also sprach Zarathoestra doet hij een soort appel op de mens om ja zeggen tegen de demon, omarm het zoals het is. Hij zou die financiering gewoon banaal noemen. Durf die banaliteit onder ogen te zien en geef jezelf de kans om te genieten van dit mooie kunstwerk? Het kwaad keert immers altijd weer terug in welke vorm dan ook. 

Ik vind het een geweldig beeld! 

Ga je mee. Rogier tikt op mijn schouder.